بزرگ‌ترین ساختار عالم: گروه کوازاری بزرگ با ابعاد ۴ میلیارد سال نوری
گروه بین‌المللی از اخترشناسان به رهبری اساتید دانشگاه سنترال لانکاشیر موفق به کشف بزرگ‌ترین ساختار عالم شدند. گروه کوازاری بزرگ (LQG) آن‌قدر بزرگ است که برای پیمودن عرض آن با سرعت نور ۴ میلیارد سال زمان لازم است.
کوازارها هسته‌های کهکشان‌های نخستین‌اند که در دوره‌های زمانی کوتاهی درخشندگی آن‌ها آن‌قدر زیاد می‌شود که از فواصل بسیار دور نیز می‌توان آن‌ها را دید. این دوره‌های زمانی در مقیاس اخترشناسی کوتاهند. اما درواقع ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون سال به درازا می‌کشند.
از سال ۱۹۸۲ دانشمندان می‌دانند که کوازارها تمایل دارند به شکل ساختارهای بسیار بزرگی گرد هم آیند و گروه‌های بزرگ کوازارها را بسازند.
گروه مذکور پی بردند که گروه کوازاری بزرگ کشف شده آن‌قدر بزرگ است که اصل کیهان‌شناسی را (فرضی که برپایه‌ی آن عالم در مقیاس‌های به‌اندازه‌ی کافی بزرگ بدون در نظر گرفتن مکان ناظر، یکنواخت به‌نظر می‌رسد) به چالش می‌کشاند.
نظریه‌ی نوین کیهان‌شاسی برپایه‌ی کارهای آلبرت اینشتین بنا شده است و به اصل کیهان‌شناسی بستگی دارد. این اصل تاکنون درست فرض می‌شد، و این در حالی است که هیچ‌گاه به‌صورت عملی و از راه رصد تأیید نشده است.
ابعاد همه‌ی خوشه‌های کهکشانی از مرتبه‌ی ۲ تا ۳ مگاپارسک است. اما ابعاد LQGها می‌تواند ۲۰۰ مگاپارسک یا بیشتر هم باشد. محاسبات نشان می‌دهند که برپایه‌ی اصل کیهان‌شناسی و نظریه‌ی نوین کیهان‌شناسی، اخترشناسان نباید بتوانند ساختارهای بزرگ‌تر از ۳۷۰ مگاپارسک را بیابند. این در حالی است که ابعاد LQG تازه کشف شده از مرتبه‌ی ۵۰۰ مگاپارسک است. ازآن‌جایی که این خوشه‌ی کوازارها به یک سمت کشیده شده است، بزرگ‌ترین بعد آن ۱۲۰۰ مگاپارسک (یا ۴ میلیارد سال نوری) است. یعنی ۱۶۰۰ برابر بزرگ‌تر از فاصله‌ی راه شیری تا نزدیک‌ترین همسایه‌اش، کهکشان آندرومدا است (فاصله‌ی کهکشان راه شیری تا آندرومدا حدود ۰/۷۵ مگا پارسک یا ۲/۵ میلیون سال نوری است). تیم مذکور اکنون در پی موردهای مشابه جدیدند تا به‌این ترتیب اصل کیهان‌شناسی را هر چه بیشتر به چالش بکشند.
منبع: sciencedaily.com
