نقشهی تابش ریزموج زمینهی کیهان از دید کاوشگر ریزموج ناهمسانگردی ویلکینسون (WMAP)
اخترشناسان هم، مانند کارآگاهانی که پس از وقوع انفجار به دنبال بقایای آن میگردند، به دنبال بقایای بزرگترین انفجار تصورپذیر عالم – یعنی انفجار بزرگ یا مهبانگ – بودهاند.
در سال ۱۹۶۴، حاصل جستوجوی رادیویی آرنو پنزیاس و رابرت ویلسون بهدستآمدن شواهدی از وجود تابشی باقیمانده از خلقت عالم بود. این پستاب ریزموج، که تابش ریزموج زمینهی کیهانی یا CMB نام گرفت، ظاهراً زمانی شکل گرفته که عالم انباشته از پلاسمای هیدروژن بوده است. امروز بهیمن ماهیت نسبیتی عالم است که هنوز آن را میبینیم.
ویلسون و پنزیاس برای این کشف (که از آغاز تا رسیدن به نتیجه ۲۰ سال زمان برده بود) برندهی جایزهی نوبل فیزیک سال ۱۹۷۸ شدند و تا همیشه دید ما به عالم را تغییر دادند.
1 نظر
بسیار عالی!